کتاب دومینانت یا مامان اون زنه رو که داره می دوئه می بینی

نوشتن شاید چیزی است شبیهِ قدم زدن. از خانه ی اجاره ای ات در سلسبیل می زنی بیرون که روزنامه ای بخری مثلاً و ناگهان خود را در خیابان کریم خان می بینی. انگار بی خیالِ آن چه تو می خواهی، راهِ خودشان را رفته اند (می روند) پاها. می خواهی زندگی کنی که سر از مرگ درمی آوری ناگهان، انگار که راهِ خودش را می رود مُردن. می خواهی بنویسی، نوشته راهِ خودش را می رود. راهْ خودش راه می رود انگار. گویی نوشته پیشاپیش خیالِ نوشته شدن دارد.

• چشم هایش ~بزرگ علوی
• نور زمستانی ~امید رضائی
• سمفونی مردگان ~عباس معروفی
• من او ~رضا امیرخانی
• بی آتشی ~امید رضائی
• موارد بیشتر (22468)

• عمارت آزادی: شش داستان از شش نویسنده ~یودورا ولتی، ویلیام کارلوس ویلیامز، اچ.اچ. مونرو، رینگ لاردنر، کاترین منسفیلد، شروود اندرسون، فرید قدمی (مترجم)
• پس از کمونیسم:داستان هایی از نویسندگان امروز بلغارستان (اودیسه 2) ~زدراوکا اوتیموا، فرید قدمی (مترجم)
• ناهار لخت (اودیسه 3) ~ویلیام اس. باروز، فرید قدمی (مترجم)
• وضعیت محاصره ~محمود درویش، فرید قدمی (مترجم)
• کمون مردگان یا مرثیه ای برای پیراهن خونی سوفیا ~فرید قدمی