از زمان پیدایش تمدن، انسانها با احتمال خسارت روبرو بوده اند. اجداد ما با محیطی سرشار از مخاطرات مواجه بوده اند. نخستین خطرات که طبیعت و حیوانات وحشی بودند، موجب ریسک میشدند. به تدریج انسانها آموختند که به صورت جمعی و فردی اتفاقات ناخوشایند را پیش بینی و خود را برای مقابله با آن آماده کنند. آنها پناهگاه ساختند و شروع به ذخیره برای آینده کردند. این تدابیر اگر چه پوششی در مقابل عناصر طبیعت ایجاد کرد، اما ریسکهای جدیدی را نیز خلق کرد. ساختمانهای ساخته شده برای حفاظت در برابر آسیب ضعیف بودند و پسانداز کردن برای انباشت ثروت نیز ناگزیر ریسکهای جدیدی خلق کرد. کسانی که بیشتر پسانداز میکردند، در معرض هجوم کسانی که پسانداز نکرده بودند قرار میگرفتند. چالش مقابله با ریسک در روندی رو به رشد هنوز هم ادامه دارد. هرچه روشهای جدید مقابله با ریسک کشف میشوند، ریسکهای جدیدی نیز اغلب در نتیجه پیشرفت نمود پیدا میکنند. مخاطرات ایجاد شده در تاسیسات هستهای طوفانهای ویرانگر، زلزله، بمبگذاری در مراکز تجاری و حملات تروریستی یادآور این حقیقتاند که برعکس گذشته، تنها طبیعت تخریب و مرگ آفرینی نمیکند، بلکه انسان نیز دست به چنین اعمالی میزند.