جامعه شناسی هنر، دانشی «دوزیستی» متشکل از دو رکن هنر و جامعه شناسی است. هنر، واژه ای با بار ارزشی، از زمره ی علوم انسانی است که سرشتی کیفیت گرا دارد. زیباشناسان و فیلسوفان هنر کوشیده اند هنر را از زوایای سه گانه ی هنر، هنرمند و مخاطب بنگرند و با صورت بندی تعاریفی عمدتاً ذات شناسانه، پرسش کلی چیستی هنر را پاسخ گویند. جامعه شناسی علمی کمیت گراست که به مطالعه ی اجتماع و نظام های انسانی، روابط افراد با یکدیگر و با جامعه، نهادها و ساختارهای اجتماعی می پردازد، و نیز به موضوع ارتباطات انسانی و چگونگی انتقال و خلق معنی در بستر اجتماع، توجهی جدی دارد. جنبه ی اخیر، در جامعه شناسی هنر حائز اهمیت محوری است. قیاس رویکرد علوم انسانی و علوم اجتماعی به هنر، که فصل مهمی از این کتاب است، بازگشاینده ی دریچه ی وسیعی به روی بحث های جاری مطالعات فرهنگی و پژوهش های هنری است که چالش گفتمانی زیباشناسی و جامعه شناسی هنر در سرلوحه ی آن قرار دارد.