آسیب شناسی بیماری های پرندگان زینتی

سبد خرید شما خالی است.

در بخشی از کتاب آسیب شناسی بیماری های پرندگان زینتی می خوانیم
ساختار طبیعی

قلب پرندگان درست در میان حفره سلومیک و خلف مدخل سینه قرار گرفته است. محور قلب سالم به صورت بسیار جزئی از خط میانی بدن پرنده منحرف می‌شود. بزرگی هر یک از حفره‌های قلب ممکن است موجب انحراف قلب شود. سطح قدامی - شکمی قلب با جناغ سینه در تماس است و لوب‌های کبدی سطح شکمی رأس قلب را می‌پوشانند.

دهلیزهای قلب دارای دیواره نازک و سطح حلزونی شکل بوده و به صورت قرینه در دو طرف قاعده قلب قرار گرفته اند. دهلیز راست به صورت طبیعی اندکی بزرگتر از دهلیز چپ است. دریچه دهلیزی - بطنی راست یک پرده عضلانی واحد است و غشایی نیست. دیواره آزاد بطن راست از سمت جانبی خلفی راست تا سطح شکمی قدامی قلب را در بر می‌گیرد. دیواره بطن راست تقریبا یک سوم تا یک دوم ضخامت دیواره بین بطنی چپ و دیواره آزاد قلب را تشکیل می‌دهد.

دریچه‌های آئورت و ریوی مشابه پستانداران اند. دریچه دهلیزی بطنی چپ غشایی است ولی به صورت ممتد است و لت‌های مشخصی ندارد. این دریچه با طناب‌های تاندونی به عضلات پاپیلاری وصل می‌شود. تنه‌های براکیوسفالیک بلافاصله پس از خروج آئورت از قلب منشعب می‌شوند و کاروتیدها با دیوارۀ نازک و باریک اولین شریان منشعب از این تنه هایند. قوس آئورت در پرندگان برخلاف پستانداران به سمت راست است. پرندگان به نسبت توده بدن در مقایسه با پستانداران قلب بزرگتری دارند. میوسیت‌ها قطر کمتر یک پنجم تا یک دهم پستانداران و دپلاریزاسیون سریعتری دارند که موجب ضربات سریع‌تر و برون ده قلبی بیشتر می‌شود. الیاف پورکنژ سیستم‌های قلبی هم نسبتا بزرگترند.

آسیب شناسی • پرندگان - بیماری ها