مدیریت حوزه های آبخیز: موضوعات و نگرش ها

سبد خرید شما خالی است.

در بخشی از کتاب مدیریت حوزه های آبخیز: موضوعات و نگرش ها می خوانیم
مقدمه اصول آبخیزداری

تقسیم‌بندی سیمای سرزمین بر اساس حوزه‌های آبخیز، روشی طبیعی را برای اهداف مدیریت و برنامه ریزی ارائه می‌دهد. به طور کلی آبخیزها مربوط به مناطق زهکشی بوده و محدوده آن‌ها با استفاده از تغییرات ارتفاع سرزمین توصیف می‌شود. بیشتر اراضی به عنوان بخشی از حوزه آبخیز هستند. کوه ها، دره ها، دشت‌ها و رودخانه‌ها ویژگی‌های طبیعی یک سرزمین هستند که آب را هدایت و توزیع می‌کنند و از اجزای اکوسیستم آبخیز محسوب می‌شوند. به طور معمول، مرزهای حوزه آبخیز بر مرزهای اداری، مالکیتی و سیاسی منطبق نیستند؛ با این حال مرزهای حوزه آبخیز باید در تصمیم گیری‌های جامعه مدار مورد توجه قرار گیرند. رودخانه ها، دریاچه ها، مصب‌های رودخانه، تالاب ها، جریان‌های آبی و قسمت‌های ساحلی اقیانوس‌ها جزو منابع آبی هستند که در مدیریت منابع طبیعی مورد توجه اند. وضعیت این منابع آبی به صورت تنگاتنگی با کاربری اراضی بالا دست حوزه آبخیز مرتبط است. فعالیت افرادی که در یک آبخیز زندگی می‌کنند بر کیفیت و کمیت آب‌هایی که از آن زهکشی می‌شود تاثیر می‌گذارد که موجب اثراتی بر سیستم‌های طبیعی و اقتصاد منطقه‌ای خواهد شد. جان ویسلی پول که یک دانشمند و جغرافیدان است، آبخیز را به عنوان منطقه‌ای از زمین دارای سیستم هیدرولوژیکی محدود شده می‌داند که در آن همۀ اجزای زنده به طور انفصال ناپذیری با آب مرتبط بوده و انسان در آن مستقر شده و به طور منطقی جزئی از جامعه محسوب می‌شود.

آبخیزداری