کتاب کهنسالی

در آن روزگاران قدیم، که مردم برای پیرشدن زندگی نمی کردند، آثار برجسته معدودی درباره پیری وجود داشت و این آثار را نویسندگانی نوشته بودند که خودشان آن قدرها پیر نبودند. چاوسر وقتی حکایت بازرگان را در ذهنش می پروراند تقریبا پنجاه ساله بود، شکسپیر هنگام نوشتن «شاه لیر» چهل ویک یا چهل ودو سال داشت، زمانی که سوییفت با خوشحالی «استرالدبراگ» های نامیرا ولی ناخوش احوال را به تصویر می کشید پنجاه وپنج سال یا در همین حدود سن داشت و فقط بیست وچهار سال از عمر تنیسون می گذشت که «یولیسیز» را به پایان رساند و تیتونوس، سرود محشرش درباره «ضمیری سیری ناپذیر» اما سالخورده را آغازید.

• از سالخوردگی لذت ببریم ~بوروس فردریک اسکینر، مارگارت وان، آناهیتا آذری (مترجم)، فرزانه کریمی (ویراستار)
• بگذار غروب طلوع کند: تأملاتی در باب سالخوردگی ~مری چیس موریسون، نیسان فروزین (مترجم)