علوم قرآنی

سبد خرید شما خالی است.

در بخشی از کتاب علوم قرآنی می خوانیم
تدوین قرائت های معروف

مسلمانان در صدر اول، قرآن را به نحوی که از اصحاب پیامبر می شنیدند و فرا می گرفتند، قرائت می کردند و پس از صحابه، از تابعین و پیشوایان بزرگی که در آنان به سر می بردند قرآن را می آموختند؛ از جمله این افراد که در مدینه بودند، می توان سعید بن مسیب، عروة بن زبیر، سالم بن عبدالله عدوى، معاذ بن حارث، عبدالرحمان بن هرمز، محمد بن مسلم بن شهاب، مسلم بن جندب و زید بن اسلم را نام برد. در مکه عبید بن عمیر، عطاء، طاووس، مجاهد، عکرمه و عبیدالله ابن ابی ملیکه در کوفه ،علقمه ،اسود ،مسروق، عبیده، عمرو بن شرحبیل، حارث بن قیس، ربیع بن خثیم عمرو بن میمون، ابوعبدالرحمان سلمی، زر بن حبیش، عبید بن نضیله ابوزرعه، سعید بن جبیر ابراهیم نخعی و شعبی. در بصره عامر بن عبدقیس ابوالعالیه ابورجاء، نصر بن عاصم، یحیى بن یعمر و جابر بن زید در شام ابن ابی شهاب و خلید بن سعد، مصاحب ابو الدرداء را می توان نام برد.

اینان و نظایرشان، علما و دانشمندان امت در بلاد و مرجع مسلمانان در زمینه های مختلف معارف اسلامی آن روز به شمار می آمدند. اما برجستگی این گونه افراد در یک زمینۀ خاص نظیر قرائت قرآن نبود، بلکه اینان به طور عام علمای آن دوره شناخته می شدند.

پس از گذشت آن دوره، گروهی فن قرائت و فرا گرفتن و آموختن آن را رشته اختصاصی خود قرار دادند و به این رشته توجهی خاص مبذول داشته و در قرائت قرآن و آموزش آن شهرت یافتند تا اینکه در مقام امامت فن قرار گرفتند که پیشوایی مردم را در این زمینه به عهده داشتند و مردم از مناطق مختلف به سوی آنان می شتافتند و معارف قرآن را از آنان می آموختند. روش همۀ مسلمانان در مناطق مختلف بر این بود که مردم هر شهری قرآن را از قاری همان شهر فرا می گرفتند و تنها قرائت او را می پذیرفتند و چون اینان تصدی امر قرائت را عهده دار بودند، قرائت به آنان نسبت داده شد.

فهرست کتاب علوم قرآنی

مقدمه

فصل اول: قراء و قرائات سبع

فصل دوم: حجیت ظواهر قرآن

فصل سوم: دلالت در قرآن

فصل چهارم: وجوه و نظائر در قرآن

فصل پنجم: حکم و متشابه

فصل ششم: نسخ در قرآن

فصل هفتم: اعجاز قرآن

فصل هشتم: قصص قرآن

فصل نهم: سوگندهای قرآن

فصل دهم: امثال قرآن